Kalü Bela

Anlatmakta zorlanıyorum kendimi sana

Ne beyhude bir çaba, hem de ısrarla

Hem de bildiğin beni, hem de sana

Her şey bildiğin gibi işte

Hiç bir şey değişmiyor

Dünkü file bile hala orada

İçini boşalttım galiba

Nereye koymuş olabilirim ki

Dolap yoksa...

İknaya uğraşıyorum kendimi son zamanlarda

Benim de var olduğuma

Bazen ikna oluyorum

Ama bazen...

Bir siteme bile ikna ettim kendimi sonunda

Kendimi de bir aklımın olduğuna

Sonunda

Bak şimdi geldi aklıma

Ya düşünecek bir şey yoksa

Galiba kalbim yok,

Ya varsa...

İkna eder gibi oldum kendimi aslında

Kirpiklerimin olduğuna...

Kirpik ne işe yarar ki

Gözüm yoksa?

Göz yaşım da var,

Gözüm de olabilir aslında.

Niye ağladığım konusunda eminim fikrin var

Olması lazım aslında

Olmak ne ki?

O zaman sen varsın

Oldu galiba...

Oldu mu?

Galiba...

Yine dünün aynısı işte,

Bunları senden başka kime söylemiş olabilirim diye düşünüyorum?

Düşünüyor muyum? Galiba...

Hatırla

İkna etmiştim kendimi bir aklımın olduğuna

Kime söylemiş olabilirim ki bunları?

Senden başka

Belki yine sadece sana...

Belki Yuşa’ya

O da balığı kaybetmişti galiba

Bir saniye olmadı...

Var olanı mı kaybetmişti o da...

Aynı benim gibi aslında,

Bir fail,

İki fiil, hem de aynı anda...

Hazır yalnızken söylemez misin bana,

Gerçekten bir balık var mıydı orada?

Çelişki yok gibi bunda,

Yok gibi galiba...

Gördün mü işte yine galiba...

Neyse...

Ben işte bildiğin gibi

Dünün aynısı

Kalü bela'daki gibi galiba

Sahi ne olmuştu orda?

Kim istemez ki göz göze gelmek seninle,

Kanatların yandığı bir yerde... bir anda...

Hatırla... kendimi ikna etmiştim sonunda

Kirpiklerimin olduğuna...

-Cemil Şen