Gerçek, belirli bir bireyin, grubun, ulusun, ırkın vb. tekeli değildir ve tekelinde bulunamaz. Gerçek ve hakikat birçok yöne ve isme sahiptir, Tanrı'nın Güzel İsimler Sözlüğünde bahsedildiği gibi. Tüm bu isimler arasında dört tanesi öne çıkıyor: Adalet, Özgürlük, Merhamet ve Bilgi.
Gerçeğe götüren yollar gerçeğin kendisi değildir. İnsanlık tarihinde gerçeğe giden birçok yol vardı, var ve var olacak. Gerçeğe götüren yollar, şemada Adalet, Özgürlük, Merhamet ve Bilgiyi içeren aynı çembere işaret eden çok sayıdaki oklar ve yollar olarak gösterilebilirler. Bu yolları izleyen herkes aynı şeyleri ister ve aynı hedefleri hedefler: Adalet, Özgürlük, Merhamet ve Bilgi. Dolayısıyla, tüm dini ve etik sistemler, tüm ‘-izm’ler, tüm ideolojiler ortak bir hedefe ve aynı öze sahiptir – hepsi takipçilerinin Adalet, Özgürlük, Merhamet ve Bilgi'ye ulaşmasını ister. Bunu başarmak için, gerçekçi ilkelere sahip olup olmadıkları başka bir makalenin konusudur.
Gerçeğe ulaşmanın birçok yolu olabilir ve sorun bu değildir. Sorun şu ki, hakikatin tekeline sahip olduklarını ve kendi yollarının tek gerçek olduğunu ve diğer yolların gerçeğe götürmediğini iddia eden adamların geçmişte, şimdide ve gelecekte var olmasıdır. Gerçeğin tekeline sahip olduğunu iddia edenler kendilerini diğerlerinden daha iyi, ustun ve yüksek görürler. Bununla birlikte, Kuran-ı Kerim, “daha iyi” olduğunu iddia eden iki sahıştan alıntı yapar: “Ben ondan daha iyiyim,” “Ben ondan daha iyiyim”, “Bu adamdan daha iyi değil miyim?” (3) Bunlardan biri İblis, ikincisi ise Firavun'dur. Buradan hakikati tekeline almak isteyenlerin İblis ve Firavun ile aynı özelliklere sahip olduğu ve İblis ve Firavun ile aynı yolda seyahat ettikleri sonucuna varabiliriz. İblis ve Firavun'un iddiaları hakkında 7:12, 38:76 ve 43:52 ayetlerinde bahsedilmektedir. İyilik iddiaları iyileşmenin yolu değildir. İyileşme, süreç ve
ilerlemedir, iyilik iddiası ilerleme ve süreç anlamına gelmez. Müslümanlar, iyilik iddialarıyla beş yüz yıl boyunca kendilerini kandırırken, iyileşme ve gelişme sürecini de terk ettiler. Bu beş yüz yıllık yenilgi ve kendini kandırma Müslümanların zihniyetinde silinmez izler bıraktı; zihniyetleri mutasyona uğradı ve geriledi. Yeni fikirler şeklinde ve taze görüşler yoluyla “yeni ve taze kan'ın” alınması yerine, son beş yüz yıldır ulema ve Müslüman düşünürlerin cogunun yazdıkları bilimsel ensest ve entelektüel akraba çiftleşmeyle karakterize edilir çünkü yeni fikir almadılar, alamadılar ve almak istemediler; bunun neticesi de ISID ve benzer düşük mutantlar çıkması oldu. Bu bilimsel ensest ve entelektüel akrabalık çiftleşme ilişkisi, açık bir zihniyet yerine kapalı bir zihniyet üretti; esnek zihniyet yerine sabit zihniyetli insanlar yetiştirdi (4).
İyilik iddiaları iyileşmenin yolu değildir. İyilik iddiaları, İblis ve Firavun'un yoludur. Bu nedenle Müslümanlar Hıristiyanlardan daha iyi değiller. Müslümanlar Yahudilerden daha iyi değiller. Müslümanlar ateistlerden daha iyi değiller. Müslümanlar materyalistlerden daha iyi değiller. Müslümanlar Hindulardan daha iyi değiller. Müslümanlar Budistlerden daha iyi değiller. Müslümanlar dünyadaki hiçbir insan grubundan daha iyi değiller.
Müslümanlara yönelik eleştiriler hak edilmiş ve sağlam bir kanıtlara dayanmaktadır. Bu eleştirilere rağmen Müslümanlar, hala iyilik ve hakikatin tekeli iddiasında bulunuyorlar. On Dördüncü Sözdeki deve kuşu gibi olmak isterler. Ancak güneşe gözlerini kapatmak güneşi söndürmez; nesnel gerçeklere gözlerini kapamak onları yok etmez. Gerçeğin ve hakikatin tekeli, mutluluğa götüren yol değildir. Gerçeğe ve hakikate yolculuk, gercek yoldur çünkü bu yolculuk asla bitmez. Ve hakikatin tekeli iddiası yolculuk degil de ama bir SON'dur.
Ey tutsakları özgürlüğe kavuşturan (6). Zihniyetimi özgürleştir. Asla gerçeğin tekeline sahip oldugumu düşüncesine izin verme, asla iyiliğimi iddia etmeme izin verme. Beni her zaman iyileşme yolculuğunda yönlendir. Talihsizlikteki sığınağım, felaketteki umudum, yalnızlıktaki arkadaşım, velinimetim, kaygılarımın dağıtıcısı, muhtaç oldugumda yardımcım, kötü durumumdaki kalem ve korunağım, korku anındaki yardımcım ve kafa karışıklığı zamanında rehberim Sensin.
2:111 … (Onlara) de ki: “Eğer bu iddianızda samimi iseniz ve iddianızın doğruluğuna inancınız tamsa, delilinizi getirin.”
25:30. O gün Rasûl de, “Ya Rabbi, ” der, “benim halkım bu Kur’ân’a hiç değer vermedi ve onu arkasına attı.”
-İman İsteyen Münafık
Not: Bu yazı, “The Monopoly of the Truth” yazısının (link) Google Translate ile yapılmış tercümesidir. Tercüme hataları vardır, anlaşılmayan fikirler için İngilizce yazıya bakmak lazım. Yazılanlar hakikat değildir, hipotezdir. Yani mutlak doğruluk iddiası yoktur, ve hataları mevcuttur. Karşı delilleri seviyorum ve bekliyorum. Ama karşı duyguları umursamıyorum. Delillerle çürütün, duygularla değil. 25:77 duanız yoksa, ehemmiyetiniz de yoktur diyor; bu sözü, deliliniz yoksa, ehemmiyetiniz yoktur diye anlıyorum. Saygılar.
0 Yorumlar