Meriç'e Ağıt

 

Meriç’te kayboldu insanlık

Ege’nin sularına gömüldü İslamlık
Vay benim bacım
Vay suya gömülen acım
Öldüğünüz günden beri evlatlarınızla
Evlatlarıma sarılmaya utandım 

İçin mi yandı yavrum
Karnına dolarken tuzlu suyu denizin
Su diye mi inledin
Baba diye mi ağladın
Yoksa anne mi sayıkladın

Terörist dedi ya kaymakam
Ah ben senin… ulan
Çıkıp demedi bir kul da
Çocuk onlar, çocuk ulan

Sana layık görülen sıfat piç
Nehrin suyunu kana kana iç
İnsanlığın sırtında sıratı geç
Zamane müslümanlarını
Cehennemin hızarlarıyla biç

Üzgünüm kuzum çağlar boyunca
Dindarların birbiriyle savaşı
Gerçekten trajik

Sen bilmezsin gerçi 
On dört asır önce belki
Daha soğumadan dedesinin cesedi
Kerbela adlı bir çölde, tıpkı sen gibi 
Hüseyin de inledi.

Kime kin kusam
Ardınızdan havlayan 
İtlerine mi Yezid’in
Yani yüz karası dinin 
Kindar neslin
Yoksa cesediniz üstünde tepinen
Sizden görünen
Sizi sömüren
Cennet vadeden
Sade malikanelerinde sözde inleyen 
Ervahına mı 
Kaçak 
Korkak
Büyük şakirtlerin

Yasakladığın için isyanı zatına, 
Ey Yaradan
Mecburen kullarına çatam
Bilmem ki neden yıkmadın 
Gök kubbeni üstümüze 

Ne kadar da halimsin bize
Kurşunu sıkanlar mecliste
Kurşunu yiyenler toprakta
Kurşundan bihaberler ise mahpusta

Ey zalimin dinli kardeşleri 
Bahçede hamile kadını katleden harici gibi, 
Masumu kafir ilan ettiniz
Yediğiniz bir salkım üzümün vebali ırgaladı da sizi 
En büyük günahı hesap etmediniz. 

Din oldu afyon
Dindarlar koyun
Ümmetin yetmiş üç fırka

Ne kadar da iyimsermişsin Efendim
Aslında yetmiş üçü de sapıklıkta 
İman edenlerinin sayısı ulaşamadı kırka
Garip peygamberim
Yarım kaldı devrimin

Eylemsiz Anarşist