Ben, Öfkeli Bir Kadın

Ben, öfkeli bir kadın olmaktan başka bir miras devralamayan kızgın Türk genci, bir Türk kadını.

Ülkemin kendini bilmez erkeklerinin elinde bir oyuncağa dönüştü hayatlarımız… Biri ne kadar örtüneceğime diğeri ne kadar açılacağıma bir türlü karar veremediler. 

Muhafazakâr ve Kemalist erkeklerin kavgası bir türlü bitmediği için bana, kadına, kadınlara, ihtiyaçlarımıza, hayallerimize ve düşlerimize asla sıra gelmedi. 

Ben, tercih yapmayı bilmeyen, ben, korumaya ihtiyacı olan, ben, elinin hamuruyla erkek işine karışmaması öğütlenen, susması tembihlenen, uyumlu ve sessiz kalmaktan başka seçeneği olmayan, şaşkın Türk genci, Türk kadını... 

Ben, açık giyinince "aranan" kapalı giyinince "şeriatçı" olmakla yaftalanmaya mahkûm Türk genci, Türk kadını... 

Eğitim alıp, okumuş bir yurttaş olmak istiyorsam, Kemalist büyüklerimiz bizzat bizleri elleriyle giydirmeye ve de devlet gücünü arkalarına alarak bizleri çağdaş kadın yapmaya hazırdılar... 

Biz, nasıl giyineceğine ve ne giyineceğine kendisi karar veremeyen! şaşkınlardık... 

Eğer mütedeyyin ailelerimiz Kemalist büyüklerimiz gibi düşünmüyorsa yani başörtülü bir genç kız iseniz, önünüzdeki müthiş birkaç seçenek şunlardır: 

Ya eğitim almayacak, 16 yaşında kocaya gidecek, 18 inde anne olacaksınızdır. 

Tabi ki düşünüp taşınmadan, el âlem ne der kaygısıyla-kesinlikle Allah emrettiği için değil-ortam gereği örtülü olacak, dizinizi kırıp evde oturacaksınızdır. 

Erken yaşta evleneceğinizi için, hayatı muhtemelen kaynana, görümce ve koca gezegenleri arasında uyum sağlamaya çalışıp, nasıl insanlarla makul bir şekilde geçinilir, nasıl daha silik, sessiz, tercih yapmadan, bir istekte bulunamadan yaşanır diye geçireceksinizdir... Ne büyük bir gelecek tasavvuru ama! 

Ya da başörtüsüyle eğitim alma gibi bir tercihte bulunduysanız bu defa da "devşirilmeye" mahkûm bir fert olarak meydanlarda olacaksınızdır. 

Ancak din adına “ideal insan, altın nesil” yetiştirmeye ömrünüzü adayarak bir yer edinilebilirsiniz benim ülkemde... Daha normal, daha çabasız bir hayat tasavvuru yoktur çünkü benim ülkemde.... 

Kemalist düzenden gelen erkeğin dünyasında, örtülü bir kadını ne bir siyasetçi ne bir hâkim ne bir komutan ne bir rektör ne de bir sivil toplum lideri savunur. Ben asla onlar gibi eşit haklara sahip bir yurttaş olamam! 

Ben çağdaşlaşmaktan uzak, toplumdan bile bile soyutlanan, bile isteye görmezden gelinen Türk genci Türk kadını. 

Ben kendi yurdunda, kendi toprağında dışlanan, görmezden gelinen, bastırılan, sesi kısılan…. 

Ben cemaatlerin kucağına itilmeye, cemaatlerin içinde sosyalleşmeye ve de "devşirilmeye" mahkûm bir Türk kadını, bir Türk genci. 

Ben kendi devletimin soğuk ve saygısız yüzüyle toplumdan, kendi öz haklarından mahkûm bırakılan.... 

Devşirilmek demişken, madem ülkemde-sözde-başörtüsüyle, dindarla kafayı bozmuş bir grup var, madem düşmanı görebilir hale geldim! o zaman çok fedakârlık yapmalı, daha çok dindar nesil yetiştirmeliydim.... Böyle, bu hislerle devşirilir insan. 

Evet devşirilmek-bir manasız kavgada-taraf olmak, kendinizi, benliğinizi aşan fedakarlıklar yapmaktır. Hoşunuza gitmese de vicdanız ikna olmasa da "bizler ve onlar" diye toplumu algılamaktır bir Türk gencinin, bir Türk kadının kaderi. Çünkü gelecek nesillerde sizin gibi muamele görsün istemezsiniz... 

Ben devşirilen Türk kadını, sanatla, felsefeyle, bilimle, siyasetle, sporla ilgilenmek yerine bütün vaktini "nesil yetiştirmeye" adamak zorunda kalan insan… Çünkü bizde hayat neşeyle yaşanmaz, bizde ölümüne çalışmak, gayret, fedakarlık vardır, dünyadaki tek doğru ve müthiş büyük davanız için!!! 

Ben daha çok "dindarlaşmaya" daha çok fedakârlık yapmaya inanmaktan başka yolu olmayan Türk genci, Türk kadını. 

Ben, sadece kendim gibi düşünen insanlarla oturup kalkacak, nesil yetiştireceğim diye, sıla-i rahimi erteleyecek, tatillerde ailesini daha az görmeye gidecek, hafta içi ve hafta sonları daima etütlerde, dershanelerde dersler verecek, yeni doğum yapmış olmasına rağmen hemen işinin başına dönecek, küçücük bebeğini bakıcıya verip, davasına koşacak.... Toplantılarda hep arka sıralarda oturacak, farklı fikir beyan etmeyecek, kısık sesle konuşacak, sadece göstermelik yerlerde liderlik yapacak, görülmeme üzerine, varlığını yok sayma üzerine yetiştirilmiş, tıpkı camilerin en köhne, en ıssız, en izbe bölmelerine layık görüldüğüm gibi, aslında "var ama yok" Türk kadını… 

Ne İslami ne de çağdaş medeniyeti anlamayan muhafazakâr ve Kemalist Türk erkeği aslında kavga etmeyi bilmiyordu... iki grupta aslında gayet cahil ve çok yetersizdi... Ne için kavga ettiğini bilmeyen erkeklerin elinde bozuk paraydı hayatlarımız… 

Sahi hepimiz bu toprakların çocuğu, hepimiz Müslüman, hepimiz birbirimize benzer değil miydik? Neydi bu kopan kıyametin sebebi? 

Dün beni sadece başörtülüyüm diye eğitim hakkımdan mahkum bırakan, beni evde oturmaya, erken yaşta evliliğe mahkum eden zihniyet, aynı zamanda beni dar kafalı ve yobaz olarak görüp dalga geçmekten de çekinmeyecekti… 

Muhafazakâr cambazlara gelince; Bana ön sıralarda asla yer yoktu, bir kadın, muhafazakar bir erkeğe asla liderlik edemez, bir toplantıyı yönetemezdi. En iyi kadın evde oturup, çocuk doğuran, sırtından sopayı, karnından sıpayı eksik etmeyeceğin kadındı zatıalilerine! göre. 

Bir başörtülü önde gözüküyorsa "göstermeliktir" zaten... Muhafazakâr erkek çok iyi bilir "miş" gibi yapmayı. 

Kavgası çetinleşen aynı muhafazakâr erkek, hiçbir zaman ön saflara layık görmediği başörtülü bacılarını eline, cevşen ve Kuran verip, en ön saflara yığmaktan da çekinmez sözde demokrasi ve özgürlük için, özgür medya için. 

En sonunda ne hale düşürüldüğü malum kadınlarımızın. Daha önce hiç yaşanmamış şeyleri yaşadı bizim kadınlarımız. Bizim kadınlarımızın hapisle, kelepçeyle, polisle işi olmazdı bunların hepsiyle tanıştık, evlerimizden ayrıldık, hapislere atıldık, ellerimize, ayaklarımıza kelepçeler takıldı, hapishanelerde doğum yaptık, yeni doğurduğumuz yavrularımızı öpemeden tekrar hapislere yollandık, çocuklarımızın kimisi esirgeme yurtlarına, kimisi anasız ve babasızlığa mahkûm edildi. Kimisi yetim, kimisi öksüz oldu.... Meriç’te sessizce boğulduk… aşağılandık, tecavüze uğradık, tacize uğradık ve dahası hiç kimsesiz olduk…Biz nasıl bu kadar aşağılanmaya mahkûm edildik! 

Türkiye kameralar önünde tacize uğrayan başörtülü bir bayanı, sessizce izledi... O bayana muhafazakâr camia bizden mi değil mi diye sorular sorarak baktı, Kemalistlerin ise zaten başörtülü bir kadınla, onun problemleriyle uğraşmak gibi bir dertleri olamazdı... 

Ne siz hocalar, ilahiyatçılar, alimler, dindarlar medenice dini konuşup, bir çözüm yolu gösterdiniz topluma ve kadınlara. Ne de siz Kemalist erkekler gerçekten medeniyetten, çağdaşlıktan çıkarımlar yapıp, bize nefes alabileceğimiz, kendimizi geliştirebileceğimiz, kendimiz olabileceğimiz, herkesle barışık bir ortam sağlayabildiniz... hiçbir problemi çözemediniz... Ne dindarlar, âlemşümul bir sevgiyle, insana ve kadına yaklaşabildiniz, ne de Kemalistler evrensel dünyanın, saygı ve tolerans gibi değerlerine kıymet verdiniz… 

Bizleri, heveslerimizi, hislerimizi, heyecanlarımızı kursağımızda bıraktınız, sizler uyumdan, saygıdan, sevgiden, problem çözmekten, farklılıklarımıza rağmen mutlu olmaktan, birbirimizin değerini, kıymetini bilmekten hiçbir şey anlamadınız...Topluma ve kadınlara sadece problemleri daha çok büyüterek geri verdiniz… 

Bizleri yıllarca oyalayıp, sessizliğe, eğitimsizliğe, cahilliğe şimdide cehennem gibi bir memlekette çaresizce yaşamaya ve her şeyi sineye çekmeye, mahkûm ettiniz!

Milyon Teşekkür Ederiz!!!! 

Safinaz The Survivor