İnancımın öznesi olma hedefimde bulunduğum yer

Hz. Eyyüb ün kıssasını hepimiz biliriz. Yaralarının üzerinde dolaşan kurtlar mübareğin diline ve kalbine iliştiğinde şöyle yakarır: Ya Rab artık bu sıkıntı dilime ve kalbime ilişti; Seni zikredemiyor, zikrimi kalbimle tasdik edemiyorum. Dilden maksat söz, kalpten maksat ikrar olsa gerektir. Bu yakarış üzerine Allah onu bu sıkıntıdan kurtaracak çözüm için ayağını yere vurmasını ister. Vurur yere ayağını mübarek. Bir su çıkar, bedenini yıkaması istenir. Yıkanır bu su ile vücudu iyileşir. Bir kez daha ayağını yere vurur. Yine bir su. Bu suyu içer içindeki hastalıklar gider.
Ben de bugün için bu kıssadan kendime hisse çıkardım. Artık her kafadan bir din yorumu çıkar oldu. Bu farklı din yorumları vücudumda ki kurtlardır. Herkes kendi din yorumunu hak görür oldu. Bunun neticesinde tekfircilik çıktı. Ve hem kendi hemde başkalarının vücudunu bu kurtlar yani bu farklı din yorumları kemirdi. Ve artık dilimize ve kalbimize geldi. Bende şimdi diyorum ki Allah'ım bu kadar farklı yorum var. Her biri kendini hak görüp ötekini insan yerine koymuyor.

Biliyorum sen böyle bir işin ortaya çıkmasına vesile olacak sözler söylemezsin bunun kaynağı Sen olamazsın. Sen noksanlıklardan noksan işlerden ve noksanlığa sebebiyet verecek herşeyden münezzehsin. Bu kurtlar yani farklı din yorumları artık dilime ve kalbime ilişti. Seni zikredemez ve senin zikrini kalben tasdik edemez oldum. O yüzden Sana sığındım. Artık yalnız Seni bilirim. İmanımı korumak için bütün yorumlardan Sana sığındım. İçimdeki sessiz çığlığı duyan sensin. Bunun adı deizm ise ben senin tevhid inancını, sana olan imanımı korumak için bu yolu seçtim ya Rab.

Artık kurtlarımdan kurtuldum. Her insanda Seni görüyorum. Her insanda Sen varsın diye iyilik, güzellik etmeye insanlara faydalı olmaya çalışıyorum. Hz. Eyyüb hastalığından kurtuluşa erince ferahlamıştır eminim. Şimdi bende feraha erdim. Yaptığım herşey huzur dolu. Umarım kurtuluşa erenlerden oluruz.

Salih Cengiz